ақұрық

I

зат. бот. Түсі ақ, қабығы жұқа, дәмі тәтті, үлкен қауын. Мынау жатқан қауын осының бірде-біріне ұқсамайды. Бәлкім сырт пішіні жағынан а қ ұ р ы қ т а р тұқымына келер де. Бірақ түсі, түгі тіпті келмейді (Т. Әлімқұлов, Күрең өзен, 41).

II

зат. көне. Әскербасыларының өздерімен бірге көшіріп, алып жүретін қатын-балалары. Ескендір Зұлқарнайынның әскерінде біздердікіндей қатын баласын тиеп, соңдарында жүрген а қ ұ р ы ғ ы - көші болмаған (І. Есенберлин, Алтын Орда, 1, 23). Қатынбалаларын а қ ұ р ы қ етіп соңынан ертіп жүрген Жебе мен Сүбетей басқарған моңғол қосындары өздерінің күшіне сенбей Лашаймен соғысуға беттемеген (Бұл да, 1, 171).